CURRICULUM IMPLANTOPROTETYCZNE | XXVI EDYCJA - CZĘŚĆ DRUGA

Warunki organizacyjne: Szkolenie prowadzone jest w klinice stomatologicznej wyposażonej w 12 stanowisk warsztatowych oraz niezbędną salę kliniczną do przeprowadzenia zajęć praktycznych z pacjentem. Zapewniamy jedno stanowisko warsztatowe dla 2 uczestników wraz ze wszystkimi materiałami i sprzętem.

Zajęcia praktyczne wykonywane są samodzielnie lub w parach. Szkolenie prowadzone jest przez trenera prowadzącego i asystentkę wspomagającą.

Wszystkie materiały i sprzęt gwarantuje organizator kursu. Zajęcia praktyczne wykonywane są na modelach i pacjentach zapewnianych przez firmę szkoleniową.

Kurs odbędzie się w godzinach zegarowych, podanych poniżej w harmonogramie. Kurs zawiera 16 godzin kształcenia plus przerwy kawowe 15 minutowe podczas dnia szkoleniowego, które wliczają się do czasu usługi. Przerwy ustalone są przez trenera w zależności od przebiegu pracy .

NAJMOCNIEJSZĄ STRONĄ CURRICULUM SĄ ZABIEGI NA ŻYWO PRZY PACJENCIE

Curriculum składa się z czterech części;

22-23.01.2026

05-06.02.2026

12-13.03.2026

16-17.04.2026

Część druga:

Dzień pierwszy:

Rozpoczęcie 15:00, zakończenie 20:00

Dzień drugi :

Rozpoczęcie 9:00, zakończenie 20:00

Ustalanie przestrzennej relacji żuchwy względem szczęki u pacjentów podczas leczenia implantoprotetycznego. Podstawy okluzji. Warsztaty praktyczne.

• Podstawy okluzji, dlaczego okluzja jest ważna. Dokumentacja w okluzji.
• Omówienie podstawowych metod ustalania zwarcia u pacjentów uzębionych, w brakach częściowych, w bezzębiu. Współpraca z technikiem z uwzględnieniem okluzji. Sprzęt wykorzystywany do analizy i rejestracji zwarcia.
• Estetyka kosztem wysokości zwarcia, na ile możemy sobie pozwolić bez uszczerbku dla funkcjonowania US jako całości, metody diagnostyki (TK, RTG), współpracy z technikiem (rejestraty okluzyjne) i bezpiecznej adaptacji do nowej wysokości zwarcia.
• Przygotowanie pacjenta do zmiany warunków zwarciowych – szyna okluzyjna, leczenie wieloetapowe, interdyscyplinarne. Chronologia pracy.
• Współpraca wielospecjalistyczna w leczeniu pacjentów trudnych – z problemami kolizyjnymi.
• Ustalanie zwarcia a napięcie mięśni żucia-podstawowe metody rozpoznawania zaburzeń czynnościowych, sposoby diagnostyki i podstawy fizjoterapii i farmakoterapii. Postępowanie okołozabiegowe z pacjentem poddawanym dużym zmianom strukturalnym: ekstrakcje, szlifowanie, długotrwałe procedury implantologiczne, czasochłonny proces wytwarzania nowego uzupełnienia protetycznego. Konieczność doprowadzenia do fizjologicznego napięcia mięśni żucia w tym okresie oraz utrzymania prawidłowego napięcia przez cały okres leczenia oraz adaptacji do uzupełnień protetycznych
• Podstawowe założenia okluzji i ich zastosowanie w implantoprotetyce.
• Pojęcie guzków podtrzymujących i prowadzących, prowadzenie kłowe, grupowe, okluzja obustronnie zbalansowana.
• Okluzja w implantoprotetyce – koncepcje bezpiecznego zgryzu: -Payne’a (guzek-bruzda, w long centric zęby starte), Thomas’a (guzek-listwa brzeżna, dwie wypukłe powierzchnie).
• Okluzja pasywna (ograniczenie powierzchni okluzyjnej w wymiarze poziomym), koncepcja przęsła biernego, redukcja powierzchni żującej.
• Ustalenie optymalnego kierunku obciążenia wszczepów, eliminacja sił ścinających i rotacyjnych. Przenoszenie sił zgodnie z długą osią implantu.
• Ostrożnie z przemodelowaniem konstrukcji, jeśli wykonujemy rozbudowę pomierzch zwarciowej należy ją powiększać symetrycznie.
• Podparcia okluzyjne (punkty kontaktu) w osi implantu, lub blisko jego centrum.
• Overjet, overbite około 1 mm.
• Płaski kąt nachylenia drogi stawowej (normalnie 33stopnie), implantoprotetyka 30 stopni. Małe stopnie nachylenia guzków, płaskie, mniej zaklinowania.
• Zagadnienie ruchomości zębów w trakcie żucia a ruchomości (lub jej braku) w przypadku implantów- pojęcie wolno działającego obciążenia. Zasada niełączenia zębów własnych z implantami w pracach kombinowanych. Element planowania uzupełnień protetycznych na wstępnych etapach leczenia- wykorzystanie podłoża, analiza ruchomości własnych zębów, podatności na siły podczas żucia oraz w czasie obciążenia para funkcjonalnego(większa ruchomość zębów).
• Decyzja co do sposobu osadzenia pracy protetycznej na łącznikach implantoprotetycznych: prace przykręcane czy cementowane?
• W pracach przykręcanych wielopunktowe kontakty okluzyjne są trudniejsze do odbudowania z powodu konieczności zamknięcia otworów na śruby. Prace cementowane lepiej odbudowują okluzję, prace skrawane lub odlewane z metalu pozwalają na ostro konturowość i precyzję wykonania. Prace ceramiczne obrabiane w wysokiej temperaturze charakteryzują się nieprzewidywalnym kształtem i przypadkowymi kontaktami okluzyjnymi pomiędzy powierzchniami zwarciowymi.
• Rodzaje uzupełnień protetycznych stosowanych w implantoprotetyce u pacjentów z podejrzeniem zaburzeń czynnościowych US – spokój w fazie podtrzymującej leczenia implantoprotetycznego (bruxcir, ścieralna porcelana, zęby kompozytowe w pracach ruchomych, szyna zapobiegająca powstawaniu nadmiernych naprężeń pomiędzy elementami odbudowy protetycznej po zmianie wzajemnych relacji przestrzennych w US.).
• Czy rodzaj materiału z jakiego wykonane jest uzupełnienie stałe lub ruchome oparte na wszczepach zmienia obciążenie jakiego doznaje kość wyrostka zębodołowego? Elementy wytłumiające jak olicowanie kompozytowe, wkładki elastyczne. Elementy mocniej zakotwiczone, czyli bardziej obciążone przenoszą na siebie większe siły. Warunkiem długowieczności pracy protetycznej jest prawidłowo zaplanowana, dopasowana do istniejącej sytuacji zwarciowej, okluzja.

Uczestnicy kursu otrzymują materiały do notowania informacji, specjalne modele do zajęć praktycznych, narzędzia oraz materiały wykorzystywane w czasie warsztatów oraz zajęć praktycznych z pacjentem, materiały jednorazowe wykorzystywane w czasie pracy z pacjentem.

Zwolnienie z VAT: Art.43 ust.1 pkt 29a ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepis § 3 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.