Specjalistyczne szkolenie z wykorzystywania teledetekcji w rolnictwie, z elementami szacowania szkód rolniczych przy użyciu Bezzałogowych Statków Powietrznych (STS-01).

Przerwy nie wliczają się do godzin usługi. Szkolenie zawiera w sobie cześć teoretyczną oraz praktyczną. Cześć Teoretyczna prowadzona jest w sali . Cześć praktyczna odbywa się na przygotowanym terenie poza biurem w odległości do 10 km od miejsca wykonywania zajęć praktycznych.

Szkolenie trwa 24 godziny zegarowe:

• teoria: 13,5 godz.
• praktyka: 9,5 godz.
• walidacja: 1 godz.

Za względu na rozbudowany program szkolenia w harmonogramie uwzględnione są tylko tytułu tematów, a pełne tematy podane poniżej:

Część teoretyczna:

1. Podstawy fotogrametrii i teledetekcji – dlaczego mówiąc o pomiarach teledetekcyjnych, nie możemy pominąć fotogrametrii?
   • Aerotriangulacja
   • Stereoskopia
   • Histogram obrazu cyfrowego
2. Pomiary multispektralne, hiperspektralne i termalne – spektrum promieniowania elektromagnetyczne i jego zakresy.
3. Aktywna i pasywna technika pozyskiwania zobrazowań teledetekcyjnych – rozróżnienie ze względu na źródło promieniowania (kamery vs. radar i LIDAR).
4. Pułapy rejestracji danych teledetekcyjnych, ich wady i zalety w przypadku gospodarki rolnej: sensory naziemne (np. sensor Yara), bezzałogowe statki powietrzne, zobrazowania lotnicze i satelitarne (Sentinel).
5. Przegląd sprzętu potrzebnego do przeprowadzania pomiarów teledetekcyjnych niskiego pułapu:

• rolnicze kamery multispektralne,
• bezzałogowe statki powietrzne przystosowane do misji teledetekcyjnych: wirnikowce, samoloty i latające skrzydła,
• oprogramowanie: Agisoft Metashape, Pix4d, DroneDeploy
• aplikacje do planowania nalotów: Pix4dCapture, DroneDeploy, DJI GO,
• jednostka robocza do obróbki danych.

1.  Etapy badania teledetekcyjnego:
   • nalot fotogrametryczny,
   • ocena uzyskanych zdjęć pod kątem jakości, miarodajności i precyzyjności,
   • kalibracja radiometryczna – panel reflektancyjny i sensor DLS,
   • pozycjonowanie zdjęć,
   • kalibracja i oczyszczenie materiału badawczego,
   • opracowanie chmury punktów oraz numerycznego modelu pokrycia,
   • stworzenie ortofotomapy złożonej z 6 map reflektancyjnych, czyli różnych wiązek światła, w tym m. in. bliskiej podczerwieni i LWIR (termowizja),
   • przygotowanie map wskaźników wegetacji,
   • dalsze przekształcenia w celu analizy i monitoringu uprawy.
2. Produkty fotogrametryczne i teledetekcyjne oraz ich zastosowania w rolnictwie precyzyjnym:
   •  ortofotomapa,
   • numeryczny model pokrycia terenu,
   • chmura punktów i model 3D,
   • mapy wskaźników wegetacji.
3. Szerokopasmowe i wąskopasmowe wskaźniki(indeksy) wegetacyjne – kiedy i jak ich używać. Lokalizacja problematycznych obszarów uprawy przy pomocy następujących indeksów:
   • NDVI – znormalizowany różnicowy wskaźnik wegetacji,
   • NDRE – znormalizowany różnicowy wskaźnik kanału czerwonego brzegowego,
   • OSAVI – zoptymalizowany wskaźnik SAVI,
   • BNDVI – znormalizowany różnicowy wskaźnik wegetacji kanału niebieskiego,
   • GNDVI – znormalizowany różnicowy wskaźnik wegetacji kanału zielonego,
   • CCCI – wskaźnik zawartości chlorofilu w łanie,
   • MCARI – zmodyfikowany wskaźnik absorpcji chlorofilu,
   • LCI – wskaźnik chlorofilu liściowego,
   • MMSI – zmodyfikowany wskaźnik stresu wodnego.
4.  Zastosowania pomiarów teledetekcyjnych w przypadku:
   • mapy aplikacyjne zmiennego nawożenia (VRA – Variable Rate Application) oraz strefowych i punktowych oprysków ŚOR opracowywane na podstawie wartości poszczególnych wskaźników wegetacyjnych. Określenie zapotrzebowania uprawy na składniki odżywcze (głównie azot),
   • badanie i monitoring stanu upraw,
   • lokalizacja obecności szkodników i patogenów,
   • dokładne oszacowanie liczby sadzonek – mapa równomierności zasiewów,
   • pomiar ilości chlorofilu zawartego w liściach,
   • ustalenie stopnia wegetacji i żywotności roślin,
   • dostarczenie informacji na temat rzeźby terenu i kwestii melioracyjnych (kierunek spływu wody, miejsca potencjalnych wymoknięć lub niedoboru wody, przepustowości rowów melioracyjnych),
   • prognozowanie plonów,
   • map przezimowania,
   • ocena stopnia zniszczeń przez zwierzynę łowną lub zjawiska pogodowe.

Cześć praktyczna:

1. Przygotowanie do wykonania bezpiecznego nalotu – rozłożenie drona, przygotowanie do startu,
2. Ocena warunków (czas wykonywania nalotu, położenie słońca, zachmurzenie, opady, wiatr, itp.) i obszaru mapowania (strefy lotnicze – aplikacja DroneRadar),
3. Wykonanie prostego nalotu,
4. Pokaz różnego rodzaju nalotów: grid, double grid, circular, free filght mode,
5. Etapy obróbki danych w programie Agisoft Metashape:
   • Add photos,
   • Calibrate reflectance,
   • Align photos,
   • Optimize cameras,
   • Gradual Selection,
   • Build dense cloud,
   • Build DEM,
   • Build orthomosaic,
   • Raster calculator
   • Export.
6. Opracowanie produktów fotogrametrycznych oraz map wskaźnikowych.
7. System wspomagania decyzji poprzez analizę otrzymanych wyników – praktyczne wykorzystanie uzyskanych danych.

Metody prowadzenia zajęć: wykład, pogadanka, case study, praca w terenie (zbieranie materiału do analizy teledetykcyjnej z drona).

Po zakończeniu szkolenia Uczestnik otrzyma zaświadczeniem ukończenia udziału w usłudze z opisem efektów uczenia się.

Uczestnicy otrzymają materiały szkoleniowe  w wersji elektronicznej.

Warunkiem uczestnictwa jest ukończenia 18 roku życia.

Usługa trwa 24 godz./zeg.

Po zakończeniu szkolenia Uczestnik otrzyma zaświadczeniem ukończenia udziału w usłudze z opisem efektów uczenia się.

Zajęcia praktyczne ze względu na swoją specyfikę są uzależnione od warunków atmosferycznych. W przypadku opadów lub silnego wiatru uniemożliwiającego swobodne loty, część praktyczna zostanie zamieniona z częścią teoretyczną. Zajęcia praktyczne będą odbywały się w promieniu 10 kilometrów od miejsca zajęć teoretycznych.