Okluzja w diagnostyce, planowaniu i leczeniu zaburzeń funkcjonalnych i estetycznych narządu żucia - szkolenie

Szkolenie praktyczne przeznaczone zarówno dla lekarzy wszystkich specjalności jak i techników dentystycznych. W terapii stomatologicznej nie da się rozdzielić funkcji od estetyki, dlatego uczestnicy szkolenia poznają zasady postępowania z pacjentem krok po kroku, od diagnostyki i planowania do wykonania rekonstrukcji z uwzględnieniem zależności łączących oba ww. obszary stomatologii. Dla osiągnięcia głównego celu szkolenia oraz założonych efektów uczestnicy nabywają wiedzę i umiejętności poprzez obserwację i aktywne uczestnictwo w częściach praktycznych pracując na modelach własnego uzębienia. Uczestnicy szkolenia zapoznają się z pojęciami: akceptowalnej funkcji, zawężonego modelu przywodzenia żuchwy, dysfunkcji, parafunkcji oraz zaburzeń neurologicznych, z metodami diagnostycznymi i instrumentarium pozwalającym zakwalifikować pacjentów do jednej z powyższych grup oraz z powtarzalnymi metodami pozwalającymi prowadzić leczenie o przewidywalnych rezultatach, zarówno w aspekcie klasycznych rekonstrukcji, implantoprotetyki jak i ortodoncji. Dodatkowym aspektem wynikającym z przedstawionej na szkoleniu filozofii postępowania jest nowy, klarowny sposób komunikacji między lekarzem i technikiem znacznie skracający proces wykonywania rekonstrukcji protetycznych.
Ramowy program usługi:

1. Definicje okluzji i pojęć z nią związanych. Pojęcie okluzji funkcjonalnej. Ocena ryzyka w oparciu o diagnostykę okluzyjno-funkcjonalną.
2. Maksymalne zaguzkowanie, okluzja centralna, relacja centralna i zaadaptowana pozycja centryczna, okluzja wielostronnie chroniona, płaszczyzna zwarciowa – zależności.
3. Koncepcja 3xP: ortopedyczna pozycja żuchwy, położenie żuchwy w okluzji centralnej, prowadzenie.
4. Diagnostyka, planowanie i rokowanie w oparciu o 5 stanów funkcjonalnych: akceptowalna funkcja, zawężony model przywodzenia żuchwy, dysfunkcja, parafunkcja, zaburzenia neurologiczne.
5. Obszar relacji centralnej – jakie ma znaczenie, jak go znaleźć i użyć.
6. Deprogramatory – rodzaje, wady i zalety.
7. Zarys anatomii w aspekcie funkcji narządu żucia.
8. Adaptacja narządu żucia - możliwości i granice.
9. Utrata tkanek zębów – kiedy jest patologią i wymaga terapii, potencjalne przyczyny.
10. Bruksizm
11. Anamneza – pierwszy krok w diagnostyce funkcjonalnej, interpretacja ankiet.
12. Patolgie SSŻ (TMD - Temporomandibular Disorders)
13. Nadmierna ruchomość zębów – przyczyny, leczenie.
14. Jak klinicznie ocenić stan SSŻ.
15. Metody rozwiązania problemu jakim jest zawężony model przywodzenia żuchwy.
16. Zmiana pionowego wymiaru zwarcia – mity i fakty.
17. Zaburzenia funkcjonalne u pacjentów z wadami gnatycznymi.
18. Rejestrowalne parametry okluzyjne.
19. Instrumenty stosowane w diagnostyce okluzyjnej i ich realna wartość w praktyce klinicznej.
20. Łuki twarzowe – jakie, co dają, i czy ich stosowanie przynosi wymierną poprawę jakości pracy.
21. Jak wykorzystać artykulator, aby przenieść do laboratorium maksymalnie dużo informacji diagnostycznych.
22. Płaszczyzny referencyjne i ich przydatność w diagnostyce funkcjonalno-estetycznej.
23. Pozycja zębów w stosunku do twarzy w rzucie na płaszczyznę czołową i horyzontalną.
24. Fotografia – niebędne narzędzie diagnostyczne.
25. Analiza estetyki twarzy. Obowiązujące kanony estetyki stomatologicznej. Płaszczyzna estetyczna, ekspozycja zębów.
26. Wykorzystanie płaszczyzny horyzontalnej jako podstawowej płaszczyzny referencyjnej przy analizie funkcjonalnej – Analizator zębowo-twarzowy Koisa DFA.
27. Regulowana platforma Koisa jako narzędzie służące do diagnostyki i planowania rehabilitacji funkcjonalnoestetycznej narządu żucia oraz instrument umożliwiający przepływ informacji między kliniką i laboratorium. Przygotowanie wzorników.
28. Deprogramacja – kiedy i po co.
29. Rejestracja zwarcia – przed i po deprogramacji, materiały. Jak zaartykulować modele w artykulatorze.
30. Co pozwala przewidzieć czy istniejące warunki okluzyjne zapewnią sprawne funkcjonowanie narządu żucia.
31. Equilibration – korekta zwarcia i zasady jej wykonania. Instrumenty kliniczne. Możliwości i ograniczenia.Uproszczony schemat okluzji (Simplified Occlusal Scheme). Kalkowanie dwufazowe.
32. Diagnostyka preortodontyczna. Najczęstsze powikłania leczenia ortodontycznego prowadzonego z pominięciem analizy funkcjonalnej – nawroty wady, niestabilna okluzja, starcie zębów, objawy stawowe oraz uszkodzenia przyzębia.
33. Planowanie rehabilitacji narządu żucia w oparciu o funkcjonalno-estetyczną analizę okluzyjną.
34. Racjonalność stosowania prowadzenia kłowego.
35. Szyna relaksacyjna–zasady wykonawstwa.
36. Zastosowanie przedstawionej na kursie filozofii postępowania na przykładzie przypadków klinicznych

ZAJĘCIA PRAKTYCZNE

• Deprogramacja
• Rejestracja zwarcia z użyciem DFA
• Analiza modeli po deprogramacji, diagnostyka
• Planowanie terapii w oparciu o DFA i ruchomą platformę Koisa
• Korekta zwarcia w artykulatorze
• Equlibration – korekta zwarcia w jamie ustnej

Podczas szkolenia uczestnicy pracują przy indywidualnych stanowiskach. Na szkolenie należy przywieźć dokładne modele własnego uzębienia. Górny nie może być tym samym, na którym wykonywany był deprogramator, gdyż z reguły jest lekko zniszczony. Modele nie powinny być montowane w artykulatorze ani zwieraku. W czasie szkolenia zostaną one zaartykulowane i będą używane do analizy. Modele mogą mieć niedocięte podstawy i zaciągnięcia z gipsu, aby łatwiej połączyły się z gipsem mocującym je do artykulatora. Na modelach muszą być wszystkie powierzchnie okluzyjne bez artefaktów łącznie z ostatnimi trzonowcami.
Ponadto na szkolenie należy przywieźć deprogramator Koisa i używać go minimum tydzień przed przyjazdem na szkolenie. 

Liczba godzin usługi jest przedstawiona w wymiarze godzin zegarowych.

Uczestnicy otrzymują skrypt szkoleniowy.

Przed zapisem prosimy o kontakt w celu potwierdzenia dostępności miejsc.

Na szkolenie należy przygotować się zgodnie z opisem zmieszczonym w Programie szkolenia.

Kurs zgłoszony do Izby Lekarskiej – zostaną naliczone punkty edukacyjne.

W cenę usługi nie są wliczone koszty noclegu i wyżywienia.